Sala ceremonialna obok cmentarza

W 1900 roku liberecka gmina żydowska zbudowała przy cmentarzu żydowskim salę ceremonialną, która służyła swojemu przeznaczeniu do początku II wojny światowej. Potem nastąpiła zagłada dużej części przedwojennej społeczności żydowskiej liczącej prawie 1700 członków, z których holokaust przeżyło tylko 37 osób. Po wojnie sala ceremonialna popadała w ruinę i ostatecznie była do 1989 roku wykorzystywana przez jedno przedsiębiorstwo jako magazyn kawy. 

Pomnik ku czci ofiar Szoa

Obecne władze gminy żydowskiej podjęły decyzję o stworzeniu w sali ceremonialnej pomnika ofiar zagłady, w oparciu o koncepcję stworzoną przez Štěpána Gudeva, studenta Wydziału Sztuki i Architektury, pod kierunkiem pedagogicznym M. A. Jana Stolína, który jest autorem projektu artystycznego pomnika. Podstawową ideą sali pamięci są linie świetlne na suficie, które prowadzą do poszczególnych tragicznych miejsc, w których zginęli libereccy Żydzi. Linie te następnie prowadzą pionowo w dół do ziemi, gdzie się kończą. Przy każdej pionowej linii są nazwiska osób, które w danym miejscu znalazły śmierć. Na końcu każdej pionowej linii jest nazwa miejsca a także skrytka, w której znajduje się zwój z odręcznie napisanymi nazwiskami. Jedna z linii światła prowadzących z sufitu jest niebieska i symbolizuje podróż niektórych miejscowych Żydów do Izraela. Oryginalna podłoga jest zachowana w niewielkiej części, która jest wyposażona w szklaną gablotę. 

Przesłanie pomnika

Według słów Michala Hrona, przewodniczącego libereckiej gminy żydowskiej, sala pamięci jest „miejscem, które daje męczennikom symboliczny grób“, ale powinna również nadal służyć różnym celom społecznym, edukacyjnym i kulturalnym.