Śladami rodziny Liebiegów

Na przykładzie dziejów rodziny Liebiegów można przedstawić ekspansję przemysłu i jego wpływ na kształtowanie miasta, nowego stylu życia i kultury. Liebiegowie pozostawili niezatarte piętno na obliczu libereckiej architektury, ponieważ byli nie tylko sprytnymi przedsiębiorcami, ale również oświeconymi budowniczymi i hojnymi mecenasami. INCITY App.

Założycielem dynasti tekstylnych przedsiębiorców był Johann Liebieg starszy (1802-1870) pochodzący z Broumova we wschodnich Czechach, który przybył do miasta w 1818 roku. Swoją uporczywością i ciężką pracą zamienił się z prostego sukiennickiego rzemieślnika, poprzez drobnego sklepikarza, w jednego z najbardziej docenianych przemysłowców w królestwie. Nie ograniczał on swojej działalności tylko do produkcji tekstylnej i Liberca. Z liberecką fabryką Johann Liebieg&Co, ściśle związana jest budowa osiedla dla pracowników zwana miasteczkiem Liebiega.

 

 

Identita. Útěk z postsovětského prostoru

 
21.2.2024
image_1000x1000
TypTematCharakterOdpowiedni dla
Typ:WystawaTemat:Sztuki plastyczneCharakter:LokalneOdpowiedni dla:Spokojny urlop
Výstava představuje deset litevských umělců různých generací, jejichž díla se zabývají neustálým hledáním vlastního kulturního já. Všechny je však spojuje neustálé hledání vlastní individuální a kulturní identity.
Kiedy Gdzie Wstęp
KiedyPoczątek: (pt) 26. Kwiecień   
  Koniec: (nie) 28. Lipiec     
GdzieGaleria Regionalna Liberec - Łáźnia Wstępnieokreślony
Więcej informacji tutaj: www.ogl.cz
Lokalizacja wydarzenia
Adres:Masarykova 723/1446001 LiberecGPS:50°46'25.8''N; 15°04'4.1''E[Mapa]
Kontakt dla podmiotu
GSM:+420 723 588 829Telefon:+420 485 106 325E-mail:oblgal@ogl.czWeb:www.ogl.czwww.facebook.com/OblastniGalerieLiberec

Společenská, ekonomická a kulturní transformace střední a východní Evropy na konci 20. století přiměla místní umělecké komunity k přehodnocení svých historických kořenů, paměti a částečnému znovuobjevení vlastní identity. Přestože se ale bývalé porobené národy snaží zbavit své „postsovětské“ nálepky prostřednictvím aktivního de-sovětizačního a globalizačního úsilí, kulturní a politické dědictví bývalých režimů je v jejich současném životě stále pronásleduje. Navzdory tomu, že se tyto národy pevně etablovaly jako nedílná součást evropského a transatlantického společenství, stále zpochybňují svou kulturní identitu a ptají se, která část jejich kultury je jejich vlastní a která jim byla vnucena cizími utlačovateli. Časté používání pojmu „identita“ v umění poukazuje na jeho význam pro současný kulturní a společenský kontext.

Pobaltské státy nejsou výjimkou. Po rychlé reintegraci do západního společenství jsou stále vystaveny skrytému stínu sovětského dědictví. Výstava „Identita. Útěk z postsovětského prostoru“ se zabývá trvajícími snahami o vymanění se z tohoto stínu. 

Vystavující umělci: Žygimantas Augustinas, Algimantas Kensminas, Tauras Kensminas, Denisas Kolomyckis, Žydrūnas Mirinavičius, Rūta Putramentaitė, Eglė Ridikaitė, Indrė Rybakovaitė, Ieva Skauronė, Andrej Vasilenko

Pořádá Velvyslanectví Litvy v Praze ve spolupráci s Akademií výtvarných umění ve Vilniusu a Oblastní galerií Liberec.

Wpływ na rozwój miasta mieli: założyciel dynasti- budową domu robotniczego, jego potomkowie- córka Maria Liebieg (1835-1914)- zapoczątkowaniem budowy zaplecza socjalnego dla dzieci pracownic i kościoła św. Wincentego á Paulo, częściowo syn Johann Liebieg młodszy (1836-1917) oraz przede wszystkim wnuk Theodor Liebieg młodszy (1872-1939). Rodzina wybudowała dla siebie trzy reprezentacyjne budynki- willę Johanna Liebiega młodszegowillę Theodora Liebiega młodszego oraz willę syna założyciela Heinricha Liebiega (1839-1904), który jest dzisiaj przede wszystkim znany jako kolekcjoner i mecenas. On również zlecił wybudowanie restauracji z wieżą widokową znaną dzisiaj jako Liberecká  výšina. 

Bratr Johanna starszego, Franz Liebieg starszy (1799–1878) w 1831 roku zrezygnował z działalności w przedsiębiorstwie z powodu choroby. Po powrocie do zdrowia otworzył własną firmę w Vesci. Do jego zasług należy postawienie grobowca na terenie byłego miejskiego cmentarza. Jego potomkowie znani są przede wszystkim jako hojni darczyńcy na rzecz budowy nowego ratusza w 1893. Syn Ludwig Liebieg (1846-1909) w 1881 roku kupił dom nr 20/V w dzisiejszej ulicy 8 marca zbudowany przez Adolfa Schmidta według projektu Gustawa Sachersa postawionego na miejscu starej poczty. Na szczycie domu widoczny jest rodzinny herb.

Johann Liebieg starszy i Franz Liebieg starszy za swoje zasługi w branży przemysłowej zostali odznaczeni tytułem szlacheckim- pierwszy z nich uzyskał dziedziczny tytuł barona, drugi został pasowany na rycerza. Liebiegowie współpracowali z grupą architektów i budowlańców zarówno libereckich jak i zagranicznych. Najowocniejszą współpracę nazwiązali jednak z norymberskim architektem Jakobem Schmeissnerem, który jest słusznie nazywany ich nadwornym architektem.