Vyhledávání

Zbiornik wodny Harcov (w przebudowie)

Zbiornik wodny Harcov, zwany także Zapora Harcovska czy Liberecka, leży nieopodal centrum miasta w dolinie libereckiego Harcovskiego potoku, otoczona jest z jednej strony lasem a z drugiej spokojną dzielnicą willową.
Lokalizacja
Adres:460 15 LiberecGPS:50°46'7.6''N; 15°04'12.0''E[Mapa]
Kontakt
Web:www.pla.cz

Tama w Libercu jest w trakcie przebudowy. Pozostanie bez wody do około połowy 2025 roku.


Pierwsza murowana zapora w Europie

Czy wiecie, że betonowa zapora jest lepsza od zapory ziemnej „ponieważ nie mogą jej przewiercić myszy i szczury“? I że tama łukowa jest bardziej wytrzymała na wodę niż prosta? To właśnie te idee były pomyślnie obronione przez najlepszego europejskiego specjalistę od tam, tajnego radcę prof. Otto Intza z Akwizgranu w jego projekcie, który miał w przyszłości chronić Liberec przed niszczycielskimi powodziami. Dzięki prof. Intzemu zapora Harcov z lat 1902-1904 jest pierwszą murowaną zaporą w Europie, a jej wytrzymałość oprócz betonu wzmocnił liberecki granit. 


Ochrona przeciwpowodziowa

Jednym z żywiołów, nękających Liberec w przeszłości, była wielka woda. Powodzie nie były rzadkością, ale w 1897 roku miasto nawiedziła naprawdę poważna powódź. Według pomiarów spadła wówczas największa ilość opadów w Europie środkowej (w Górach Izerskich odnotowano niewiarygodne 345 mm) i chociaż powodzie dotknęły całe północno-wschodnie Czechy, najgorszy przebieg miały na ziemi libereckiej. W dorzeczu Nysy szkody opiewały na wiele milionów i tylko po czeskiej stronie zginęło 120 osób. W wyniku tego podjęto decyzję o budowie 6 zapór w Górach Izerskich (zbudowano tylko 5), które były praktycznie pierwszymi ciężkimi murowanymi zaporami w Europie.


Góry Izerskie pełne zapór

W sumie zrealizowano pięć z sześciu planowanych zapór. Oprócz zapory w Libercu były to zapory mšenska, bedřichovska, fojtecka i mlýnicka. Impulsem do ich powstania były niszczycielskie powodzie z końca XIX wieku, zwłaszcza ta z 1897 roku, która miała katastrofalne skutki dla mieszkańców podgórskich terenów. Niezbędne fundusze na ich budowę przekazali lokalni przedsiębiorcy, w tym rodzina Liebiegów. Firma Johann Liebieg & Co. również wykorzystywała wodę z libereckiej zapory do swojej działalności, zaopatrywała ona też w wodę willę Theodora Liebiega juniora.

Załączniki