Zamek ognia

Krematorium zostało zbudowane na wzgórzu Perštýn w latach 1915-1917 według projektu architekta Rudolfa Bitzana, który nazwał swój projekt nieco mitycznie Feuerburg, czyli zamek ognia. Architektura budynku jest monumentalna i symboliczna. Autor prawdopodobnie chciał odróżnić budynek krematorium do budynków kościołów i dlatego zaprojektował zamek ognia jako przestrzeń przypominającą starożytne świątynie. Harmonizowała z tym także stonowana, a jednocześnie bardzo symboliczna dekoracja. 

Sala ognia

Potężne schody przed wejściem są strzeżone przez mityczne postacie strażników z tarczami - dzieło profesora Aloisa Riebera - na tarczach znajdują się okręgi z symbolami zwierząt: sowy, węża, lwa i orła, symbolizujące sen, odrodzenie, odwagę i siłę. W dekoracjach wnętrz dominowała mozaika przedstawiającą mężczyznę i mitycznego ptaka Feniksa powstającego z popiołów - symbol nieśmiertelności i zmartwychwstania.

Krematorium, które nie mogło przeprowadzać kremacji

Droga do budowy krematorium była jednak długa i uciążliwa. Jego budowa była mocno forsowana przez towarzystwo przyjaciół kremacji „Die Flamme“ już w czasach, gdy ówczesne prawo Austro-Węgier nie zezwalało na takie pochówki. Spór ostatecznie zakończył się w sądzie, który przewrotnie postanowił, że krematorium może zostać wybudowane, ale nie może być wykorzystywane do kremacji. I tak też się stało. Kamień węgielny został położony w maju 1915 roku, budowę ukończono w lipcu 1917 roku i uroczyście otwarto w sierpniu tego samego roku. Zmarli byli jednak aż do powstania niepodległej Czechosłowacji nadal przewożeni w celu kremacji do sąsiedniego niemieckiego miasta Zittau. 

Pierwsza kremacja na terenie republiki

Dopiero po upadku monarchii krematorium mogło zacząć funkcjonować. Pierwsza kremacja odbyła się tutaj 31 października 1918 roku i był to pierwszy tego typu pogrzeb na terenie obecnej Republiki Czeskiej. Wreszcie więc obiekt mógł służyć swojej misji, tak wymownie i z pietyzmem wpisanej na fasadzie krematorium: „Czysty, jasny, praboski ogniu, zabierz w swe ramiona omdlałe ciało".

Gaj urnowy

Libereckie krematorium jest jednym z najbardziej okazałych w naszym kraju, a także gaj urnowy został pomyślany jako miejsce pochówku o zupełnie nowej filozofii, które dzięki swojej luźnej przestrzeni i niskiej zieleni symbolizowało kruchość życia i siłę natury.