Historia miasta
Dokładna data założenia Liberca nie jest znana, ale pierwsza wzmianka o mieście (osadzie) pojawiła się w 1352 roku. Pierwszymi ważnymi właścicielami Liberca byli Bibersteinowie, którzy w 1278 roku kupili posiadłość frydlancką od Przemysła Ottokara II. Po wygaśnięciu dynastii Bibersteinów posiadłość frydlancką razem z Libercem kupili w 1558 roku Redernowie, którzy znacząco przyczynili się do rozwoju miasta (budowle z kamienia – kościół św. Antoniego, zamek, browar, dawny ratusz, powstanie cechu sukienników). W 1560 roku Liberec uzyskał ważny przywilej – prawo warzenia piwa, a w 1577 roku cesarz Rudolf II. Habsburg nadał Libercowi prawa miejskie oraz przyznał prawo organizowania dwóch jarmarków rocznie, pieczęć i herb miejski. Redernowie opuścili posiadłość frydlancką po bitwie pod Białą Górą w 1620 roku. Później posiadłością zarządzał słynny książę i dowódca Albrecht von Wallenstein (rok 1622), a po jego śmierci w 1634 roku miasto trafiło w ręce rodu Gallasów (później Clam-Gallasów).
W roku 1757, pomimo wojny między wojskami cesarzowej Marii Teresy i armią pruską, miasto znakomicie się rozwijało gospodarczo, a wiek XIX upłynął w Libercu pod znakiem przemysłu tekstylnego. W 1818 roku jako czeladnik przybył do Liberca Johann Liebieg i dzięki wielkiej pracowitości i zręczności handlowej założona przez niego firma stała się potęgą tekstylną a Liberec stał się ośrodkiem przemysłu tekstylnego całych Austro-Węgier. Również pozostali członkowie rodu Liebiegów pozostawili po sobie niezmywalne ślady w historii Liberca (bogate zbiory dzieł sztuki, nowe budynki, pierwszy samochód w Czechach itd.). Na przełomie XX wieku przemysłowy Liberec był drugim największym miastem w Czechach pod względem liczby ludności.
Początek XX wieku był „złotym wiekiem“ starego Liberca. Rozwój miasta zakończyła jednak II wojna światowa. Po wojnie ludność Liberca pochodzenia niemieckiego została wysiedlona do Niemiec, a wprowadzony później komunizm przyniósł wyłącznie dodatkową stagnację. Po zmianie ustroju w 1989 roku stopniowo, ale zasadniczo zaczął się zmieniać przemysł. Produkcja tekstylna w Libercu ustała, a na pierwszy plan wysunął się przemysł motoryzacyjny oraz zupełnie nowe gałęzie przemysłu – np. nanotechnologia. Dynamiczne zmiany objęły całe miasto, powstawały nowe obiekty i infrastruktura a zabytki z dawno minionych czasów poddawano odbudowie.
W roku 1757, pomimo wojny między wojskami cesarzowej Marii Teresy i armią pruską, miasto znakomicie się rozwijało gospodarczo, a wiek XIX upłynął w Libercu pod znakiem przemysłu tekstylnego. W 1818 roku jako czeladnik przybył do Liberca Johann Liebieg i dzięki wielkiej pracowitości i zręczności handlowej założona przez niego firma stała się potęgą tekstylną a Liberec stał się ośrodkiem przemysłu tekstylnego całych Austro-Węgier. Również pozostali członkowie rodu Liebiegów pozostawili po sobie niezmywalne ślady w historii Liberca (bogate zbiory dzieł sztuki, nowe budynki, pierwszy samochód w Czechach itd.). Na przełomie XX wieku przemysłowy Liberec był drugim największym miastem w Czechach pod względem liczby ludności.
Początek XX wieku był „złotym wiekiem“ starego Liberca. Rozwój miasta zakończyła jednak II wojna światowa. Po wojnie ludność Liberca pochodzenia niemieckiego została wysiedlona do Niemiec, a wprowadzony później komunizm przyniósł wyłącznie dodatkową stagnację. Po zmianie ustroju w 1989 roku stopniowo, ale zasadniczo zaczął się zmieniać przemysł. Produkcja tekstylna w Libercu ustała, a na pierwszy plan wysunął się przemysł motoryzacyjny oraz zupełnie nowe gałęzie przemysłu – np. nanotechnologia. Dynamiczne zmiany objęły całe miasto, powstawały nowe obiekty i infrastruktura a zabytki z dawno minionych czasów poddawano odbudowie.