Na przykładzie dziejów rodziny Liebiegów można przedstawić ekspansję przemysłu i jego wpływ na kształtowanie miasta, nowego stylu życia i kultury. Liebiegowie pozostawili niezatarte piętno na obliczu libereckiej architektury, ponieważ byli nie tylko sprytnymi przedsiębiorcami, ale również oświeconymi budowniczymi i hojnymi mecenasami. 
Założycielem dynasti tekstylnych przedsiębiorców był Johann Liebieg starszy (1802-1870) pochodzący z Broumova we wschodnich Czechach, który przybył do miasta w 1818 roku. Swoją uporczywością i ciężką pracą zamienił się z prostego sukiennickiego rzemieślnika, poprzez drobnego sklepikarza, w jednego z najbardziej docenianych przemysłowców w królestwie. Nie ograniczał on swojej działalności tylko do produkcji tekstylnej i Liberca. Z liberecką fabryką Johann Liebieg&Co, ściśle związana jest budowa osiedla dla pracowników zwana miasteczkiem Liebiega.
Zbiornik wodny Harcov (w przebudowie)
Kontakt
Web:www.pla.czTama w Libercu jest w trakcie przebudowy. Pozostanie bez wody do około połowy 2025 roku.
Pierwsza murowana zapora w Europie
Czy wiecie, że betonowa zapora jest lepsza od zapory ziemnej „ponieważ nie mogą jej przewiercić myszy i szczury“? I że tama łukowa jest bardziej wytrzymała na wodę niż prosta? To właśnie te idee były pomyślnie obronione przez najlepszego europejskiego specjalistę od tam, tajnego radcę prof. Otto Intza z Akwizgranu w jego projekcie, który miał w przyszłości chronić Liberec przed niszczycielskimi powodziami. Dzięki prof. Intzemu zapora Harcov z lat 1902-1904 jest pierwszą murowaną zaporą w Europie, a jej wytrzymałość oprócz betonu wzmocnił liberecki granit.
Ochrona przeciwpowodziowa
Jednym z żywiołów, nękających Liberec w przeszłości, była wielka woda. Powodzie nie były rzadkością, ale w 1897 roku miasto nawiedziła naprawdę poważna powódź. Według pomiarów spadła wówczas największa ilość opadów w Europie środkowej (w Górach Izerskich odnotowano niewiarygodne 345 mm) i chociaż powodzie dotknęły całe północno-wschodnie Czechy, najgorszy przebieg miały na ziemi libereckiej. W dorzeczu Nysy szkody opiewały na wiele milionów i tylko po czeskiej stronie zginęło 120 osób. W wyniku tego podjęto decyzję o budowie 6 zapór w Górach Izerskich (zbudowano tylko 5), które były praktycznie pierwszymi ciężkimi murowanymi zaporami w Europie.
Góry Izerskie pełne zapór
W sumie zrealizowano pięć z sześciu planowanych zapór. Oprócz zapory w Libercu były to zapory mšenska, bedřichovska, fojtecka i mlýnicka. Impulsem do ich powstania były niszczycielskie powodzie z końca XIX wieku, zwłaszcza ta z 1897 roku, która miała katastrofalne skutki dla mieszkańców podgórskich terenów. Niezbędne fundusze na ich budowę przekazali lokalni przedsiębiorcy, w tym rodzina Liebiegów. Firma Johann Liebieg & Co. również wykorzystywała wodę z libereckiej zapory do swojej działalności, zaopatrywała ona też w wodę willę Theodora Liebiega juniora.
- Liberec - po stopách Liebiegů (CZ, EN, DE, PL) [Liberec-brozura Architektura-A6-OK.pdf | 4.47 MB | application/pdf]
Wpływ na rozwój miasta mieli: założyciel dynasti- budową domu robotniczego, jego potomkowie- córka Maria Liebieg (1835-1914)- zapoczątkowaniem budowy zaplecza socjalnego dla dzieci pracownic i kościoła św. Wincentego á Paulo, częściowo syn Johann Liebieg młodszy (1836-1917) oraz przede wszystkim wnuk Theodor Liebieg młodszy (1872-1939). Rodzina wybudowała dla siebie trzy reprezentacyjne budynki- willę Johanna Liebiega młodszego, willę Theodora Liebiega młodszego oraz willę syna założyciela Heinricha Liebiega (1839-1904), który jest dzisiaj przede wszystkim znany jako kolekcjoner i mecenas. On również zlecił wybudowanie restauracji z wieżą widokową znaną dzisiaj jako Liberecká výšina.
Bratr Johanna starszego, Franz Liebieg starszy (1799–1878) w 1831 roku zrezygnował z działalności w przedsiębiorstwie z powodu choroby. Po powrocie do zdrowia otworzył własną firmę w Vesci. Do jego zasług należy postawienie grobowca na terenie byłego miejskiego cmentarza. Jego potomkowie znani są przede wszystkim jako hojni darczyńcy na rzecz budowy nowego ratusza w 1893. Syn Ludwig Liebieg (1846-1909) w 1881 roku kupił dom nr 20/V w dzisiejszej ulicy 8 marca zbudowany przez Adolfa Schmidta według projektu Gustawa Sachersa postawionego na miejscu starej poczty. Na szczycie domu widoczny jest rodzinny herb.
Johann Liebieg starszy i Franz Liebieg starszy za swoje zasługi w branży przemysłowej zostali odznaczeni tytułem szlacheckim- pierwszy z nich uzyskał dziedziczny tytuł barona, drugi został pasowany na rycerza. Liebiegowie współpracowali z grupą architektów i budowlańców zarówno libereckich jak i zagranicznych. Najowocniejszą współpracę nazwiązali jednak z norymberskim architektem Jakobem Schmeissnerem, który jest słusznie nazywany ich nadwornym architektem.