Śladami rodziny Liebiegów

Na przykładzie dziejów rodziny Liebiegów można przedstawić ekspansję przemysłu i jego wpływ na kształtowanie miasta, nowego stylu życia i kultury. Liebiegowie pozostawili niezatarte piętno na obliczu libereckiej architektury, ponieważ byli nie tylko sprytnymi przedsiębiorcami, ale również oświeconymi budowniczymi i hojnymi mecenasami. INCITY App.

Założycielem dynasti tekstylnych przedsiębiorców był Johann Liebieg starszy (1802-1870) pochodzący z Broumova we wschodnich Czechach, który przybył do miasta w 1818 roku. Swoją uporczywością i ciężką pracą zamienił się z prostego sukiennickiego rzemieślnika, poprzez drobnego sklepikarza, w jednego z najbardziej docenianych przemysłowców w królestwie. Nie ograniczał on swojej działalności tylko do produkcji tekstylnej i Liberca. Z liberecką fabryką Johann Liebieg&Co, ściśle związana jest budowa osiedla dla pracowników zwana miasteczkiem Liebiega.

 

 

Liberecká výšina (Wzniesienie libereckie)

Romantyczną wieżę widokową w stylu średniowiecznego zamku zlecił postawić Heinrich Liebieg.
Lokalizacja
Adres:Wolkerova 251Liberec, 460 15GPS:50°46'41.8''N; 15°05'29.2''E[Mapa]

Zamek, który wcale nie jest zamkiem

Gdyby w Libercu nocą przechadzała się biała dama, byłaby właśnie tutaj. Średniowieczny zameczek na skraju izerskich lasów jest odpowiednio ozdobiony. Fosa zamkowa z mostem, kamienna brama i dziedziniec ze studnią kołowrotową sprawiają iście romantyczne wrażenie. A co dopiero 25-metrowa kamienna wieża. 


Średniowiecze z początku XX wieku

Czy jesteście już w pięknym historycznym nastroju? Trochę wstyd przyznać, że to „średniowiecze“ pochodzi z początku XX wieku, ponieważ obiekt został zbudowany w latach 1900-1901 według planów norymberskich architektów Josefa Schmitza i Jakoba Schmeissnera. Inspiracją dla nich była wieża Luginsland stojąca na terenie zamku cesarskiego w Norymberdze. Budowa została sfinansowana przez barona tekstylnego Heinricha Liebiega i początkowo nosiła nazwę „Hohenhabsurg“, potem „Heinrich Liebiegwarte“, a po 1945 roku „Liberecká výšina“. Aby architekci osiągnęli wierną iluzję starodawności, wykorzystali jako materiał budowlany kamienie ze zburzonych budynków w Norymberdze. Podobno był to materiał pochodzący z przebudowy kościoła św. Sebalda a stare dachówki z zabytkowych kamienic. 


Liberec z dystansu

Dajcie się zwabić pięknemu widokowi z wieży i daniom w stylowej restauracji i przyjdźcie cieszyć się tym romantyzmem. Można tu dotrzeć żółtym szlakiem turystycznym bezpośrednio z dzielnicy Lidové sady, od libereckiego zoo to tylko kilometr lekko pod górę. Oczywiście można również dojechać samochodem, parking znajduje się bezpośrednio przy obiekcie.
Godziny otwarcia


Miesic od / doDzień tygodnia od / doGodzina od / doAtrybut
wszystki miesiąci wszystki dni w tydzień 10:30 - 22:00 Otwarte

Załączniki

Wpływ na rozwój miasta mieli: założyciel dynasti- budową domu robotniczego, jego potomkowie- córka Maria Liebieg (1835-1914)- zapoczątkowaniem budowy zaplecza socjalnego dla dzieci pracownic i kościoła św. Wincentego á Paulo, częściowo syn Johann Liebieg młodszy (1836-1917) oraz przede wszystkim wnuk Theodor Liebieg młodszy (1872-1939). Rodzina wybudowała dla siebie trzy reprezentacyjne budynki- willę Johanna Liebiega młodszego, willę Theodora Liebiega młodszego oraz willę syna założyciela Heinricha Liebiega (1839-1904), który jest dzisiaj przede wszystkim znany jako kolekcjoner i mecenas. On również zlecił wybudowanie restauracji z wieżą widokową znaną dzisiaj jako Liberecká  výšina. 

Bratr Johanna starszego, Franz Liebieg starszy (1799–1878) w 1831 roku zrezygnował z działalności w przedsiębiorstwie z powodu choroby. Po powrocie do zdrowia otworzył własną firmę w Vesci. Do jego zasług należy postawienie grobowca na terenie byłego miejskiego cmentarza. Jego potomkowie znani są przede wszystkim jako hojni darczyńcy na rzecz budowy nowego ratusza w 1893. Syn Ludwig Liebieg (1846-1909) w 1881 roku kupił dom nr 20/V w dzisiejszej ulicy 8 marca zbudowany przez Adolfa Schmidta według projektu Gustawa Sachersa postawionego na miejscu starej poczty. Na szczycie domu widoczny jest rodzinny herb.

Johann Liebieg starszy i Franz Liebieg starszy za swoje zasługi w branży przemysłowej zostali odznaczeni tytułem szlacheckim- pierwszy z nich uzyskał dziedziczny tytuł barona, drugi został pasowany na rycerza. Liebiegowie współpracowali z grupą architektów i budowlańców zarówno libereckich jak i zagranicznych. Najowocniejszą współpracę nazwiązali jednak z norymberskim architektem Jakobem Schmeissnerem, który jest słusznie nazywany ich nadwornym architektem.