Na przykładzie dziejów rodziny Liebiegów można przedstawić ekspansję przemysłu i jego wpływ na kształtowanie miasta, nowego stylu życia i kultury. Liebiegowie pozostawili niezatarte piętno na obliczu libereckiej architektury, ponieważ byli nie tylko sprytnymi przedsiębiorcami, ale również oświeconymi budowniczymi i hojnymi mecenasami. 
Założycielem dynasti tekstylnych przedsiębiorców był Johann Liebieg starszy (1802-1870) pochodzący z Broumova we wschodnich Czechach, który przybył do miasta w 1818 roku. Swoją uporczywością i ciężką pracą zamienił się z prostego sukiennickiego rzemieślnika, poprzez drobnego sklepikarza, w jednego z najbardziej docenianych przemysłowców w królestwie. Nie ograniczał on swojej działalności tylko do produkcji tekstylnej i Liberca. Z liberecką fabryką Johann Liebieg&Co, ściśle związana jest budowa osiedla dla pracowników zwana miasteczkiem Liebiega.
Lidové sady (Ogród ludowy) / Centrum społeczno- kulturalne Lidové sady
← WróćWydarzenia
- 3. 6.(17:00)PĚVECKÝ SBOR KVINTUS(Koncert)
- 4. 6.(13:00)GODY 2023(Uroczystość)
- 6. 6.(17:00)HALEKÁLCI(Koncert)
- 7. 6.(19:00)SNĚHUR A TRPASLICE(Przedstawienie)
- 8. 6.(19:00)LYRA DA CAMERA(Koncert)
- 9. 6.(19:00)JELENÍ LOJE(Koncert)
- 10. 6.(8:00)AUKČNÍ SÍŇ(Inny typ imprezy)
- 14. 6.(19:00)ŠLUS(Przedstawienie)
- 18. 6.(16:00)MAGIC ALEX(Przedstawienie – Impreza dla dzieci)
- 19. 6.(17:30)ZÁVĚREČNÝ VEČÍREK HUDEBNÍCH KURZŮ(Koncert)
- 20. 6.(19:00)IVO ŠMOLDAS A HOSTÉ(Dyskusja, wykład)
- 4. 11.(17:00)Sever Synth City - festival elektronické hudby(Koncert – Festiwal)
Ogrodowa restauracja została zbudowana z inicjatywy miasta w miejscu restauracji Belveder. W 1897 roku rada miejska zdecydowała o zastąpieniu Belvederu nową restauracją, która by bardziej odpowiadała założeniom dążącym do stworzenia w tej części miasta centrum łaźni i rekreacji. W konkursie architektonicznym zwyciężył projekt libereckiego architekta Adolfa Horna, który jednak przekroczył możliwości finansowe miasta. Z inicjatywy Henricha Liebiega projekt został przedłożony do rozpatrzenia przez norymberskiego architekta Josefa Schmitza. Przygotował on nowy projekt, który komisja również odrzuciła. Udało się Jakobowi Schmeissnerowi pracującemu w pracowni Schmitza. Historyczny budynek w romańskim stylu zrealizował Adolf Horn w latach 1900-1901. Obecnie jest to siedzba miejskiego społeczno-kulturalnego centrum Lidové Sady.
- Liberec - po stopách Liebiegů (CZ, EN, DE, PL) [Liberec-brozura Architektura-A6-OK.pdf | 4.47 MB | application/pdf]
Wpływ na rozwój miasta mieli: założyciel dynasti- budową domu robotniczego, jego potomkowie- córka Maria Liebieg (1835-1914)- zapoczątkowaniem budowy zaplecza socjalnego dla dzieci pracownic i kościoła św. Wincentego á Paulo, częściowo syn Johann Liebieg młodszy (1836-1917) oraz przede wszystkim wnuk Theodor Liebieg młodszy (1872-1939). Rodzina wybudowała dla siebie trzy reprezentacyjne budynki- willę Johanna Liebiega młodszego, willę Theodora Liebiega młodszego oraz willę syna założyciela Heinricha Liebiega (1839-1904), który jest dzisiaj przede wszystkim znany jako kolekcjoner i mecenas. On również zlecił wybudowanie restauracji z wieżą widokową znaną dzisiaj jako Liberecká výšina.
Bratr Johanna starszego, Franz Liebieg starszy (1799–1878) w 1831 roku zrezygnował z działalności w przedsiębiorstwie z powodu choroby. Po powrocie do zdrowia otworzył własną firmę w Vesci. Do jego zasług należy postawienie grobowca na terenie byłego miejskiego cmentarza. Jego potomkowie znani są przede wszystkim jako hojni darczyńcy na rzecz budowy nowego ratusza w 1893. Syn Ludwig Liebieg (1846-1909) w 1881 roku kupił dom nr 20/V w dzisiejszej ulicy 8 marca zbudowany przez Adolfa Schmidta według projektu Gustawa Sachersa postawionego na miejscu starej poczty. Na szczycie domu widoczny jest rodzinny herb.
Johann Liebieg starszy i Franz Liebieg starszy za swoje zasługi w branży przemysłowej zostali odznaczeni tytułem szlacheckim- pierwszy z nich uzyskał dziedziczny tytuł barona, drugi został pasowany na rycerza. Liebiegowie współpracowali z grupą architektów i budowlańców zarówno libereckich jak i zagranicznych. Najowocniejszą współpracę nazwiązali jednak z norymberskim architektem Jakobem Schmeissnerem, który jest słusznie nazywany ich nadwornym architektem.